Al bibberend en rillend liepen de meiden van MD1 zaterdag morgen richting veld 3. Sterre vroeg aan mij of ik wist of ze haar mooie rode muts op mocht houden. Ik keek naar de scheidsrechter, die zelf ook (slim) een muts op had, en zei… meid hou maar lekker op. Ik zal het voor de zekerheid navragen. Uiteraard had de scheidsrechter geen bezwaar. Iedereen gewapend met handschoenen en leggings en zelfs jassen onder de shirts werd de wedstrijd gestart. Ondanks dat we niet gewonnen hebben was het een hele leuke wedstrijd. Lang bleef de stand op 1-2 hangen. Helaas had de tegenpartij de nodige wissels, en konden de meiden tussendoor even opgewarmd worden.
Onze 11 meiden hebben gestreden voor wat ze waard zijn, maar ze verloren. Van de meiden van VRC, maar ook van de kou. Ze stonden huilend in het veld en vroegen:hoeveel minuten nog… Maar ze gingen door!! En dat maakte dat ik als coach beretrots op deze meiden kon zijn. Helaas, winst zit er voor ons nog niet in. Maar als ik zie hoe jullie gespeeld hebben. Alles zat er in… samenwerken, elkaar coachen, hard werken, overspelen noem maar op… Er komt een dag meiden, dan gaan we winnen! Ik geloof daar in!
