Na de (achteraf) makkelijke herstart van het seizoen werd Zondag 2 verwacht op het sportcomplex van o.m. HMS. De gastheren, daar kon je van op aan, beloofden een warme ontvangst. Kennelijk speelt er een arbitrair dingetje dat nog steeds de gemoederen bezig houdt …
In zo’n geval geeft het een geruststellende gedachte als de scheidsrechter van dienst, voorafgaand aan wedstrijd, zijn onpartijdigheid en zijn wijze van fluiten en bestraffen mededeelt. Dat hij strikt zal toezien op de regels, met name onheuse verbaliteiten in de vorm van ziektes (geldt dit ook voor de pip, de hik en het schompes?), maar dat hij ook een man is die fluit met ‘voordeel’ in het vooruitzicht. En anders nog een keer ‘voordeel’, en nog eens, en als het uiteindelijk niet goed is gegaan, ach, dan is hij een mens die ook fouten maakt. En, oh ja, je zou het bijna vergeten, de spelerspassen controleert.
Dat Kees vervolgens bij de eerste de beste keer vlaggen voor buitenspel meteen voor pannenkoek werd uitgemaakt, dat mocht dan wel, want een pannenkoek, dat is geen ziekte. Dat opent de deur naar de bal gehakt en de halve gare, maar de spelers van FCD waren wel zo gis om de scheids niet te testen, je weet immers nooit waar zo’n man weleens ziek van is geworden.
Dat een veelbelovende aanval bruut werd geaborteerd door een volle keek met voorbedachten rade op de enkels van Aad, dat werd met een eenvoudig, niet al te schril fluitsignaal afgedaan. De dader hoefde niet te vrezen voor een vermaning, laat staan iets dat op een gele kaart zou lijken.
U snapt het wel, dan kun je aan de gang blijven, maar er is altijd een partij die meer voordeel heeft van dergelijk verbloemend fluitgedrag. ‘Voordeel’, en dan nog een keer ‘voordeel’ krijgt dan een andere lading (en de enkels een andere kleur).
Genoeg over de arbiter, die bij het controleren van de spelerspassen kennelijk niet had geconstateerd dat HMS een tweetal spelers liet voetballen die aan Mau vertelden dat ze van Zwaluwen Vooruit afkomstig waren …
HMS had meer de bal, had een veldoverwicht, maar kon keeper Jeroen slechts sporadisch aan het werk zetten. Zo was de lange spits Martin R. door de lucht niet af te stoppen, maar zag hij zijn kopbal van dichtbij net worden gepareerd. Dat recept, scherpe crossballen van de spelverdeler, zorgde voor voortdurende sensatie, maar Roy, Sander, Martijn en Stol stonden keer op keer op de juiste plek om de angel eruit te halen, en anders waren daar nog de grijpgrage handen van onze expert in de tachografie, want het groot wegvervoer is sinds Henk Wijngaard behoorlijk geprofessionaliseerd.
Crossballen, corners, alles werd voor de pot geslingerd, maar HMS brak geen potten. Mau daarentegen wel, door de eerste hoekschop welgemikt bij de eerste paal op de gelijmde bol van Stol te stingeren: BAM! 0-1.
Dat was schrikken voor HMS. Helemaal toen Kevin aan een indrukwekkende solo langs de lijn begon, die hem na 50 meter uiteindelijk in het strafschopgebied bracht en hij de bal op een blaadje voor de voeten van Lambert presenteerde. Helaas joeg de topscorer de bal hard over.
HMS had het lastig met het verzorgde spel van Zondag 2, dat zich niet uit de tent en de stellingen liet lokken. Mau en Marin draaiden prima in het Angelpunkt, op rechts werden de uitvallen ingezet en op links de zone bewaakt, terwijl de spitsen aanspeelbaar waren. Maar controle is een wankel evenwicht tegen een gevaarlijke tegenstander. Voortdurend anticiperen op wat komen kàn is vereist. Kevin werd gehaakt in een duel, wachtte (terecht) op een fluitsignaal dat nooit kwam, de counter werd ingezet en de spelverdeler schoot de bal in de kruising: 1-1.
Rust. Stol ging op audiëntie bij de Dansmariekes en werd vervangen door Arjan, terwijl Sjors erin kwam voor Maarten. Deze dacht de douche op te zoeken, maar daar werd een vlaggenstokje voor gestoken, want ook Kees hield het voor gezien. Wissel Fred was nèt ergens anders en dus mocht Maarten (de duvel speelt ermee!) zich wederom met het arbitraire gedeelte bemoeien, ditmaal met de grensgevallen. Vlaggend voor de dug-out van HMS voelde hij zich in de rug gesteund.
Een tweede helft van hetzelfde laken een pak. HMS drong aan, maar gaandeweg ontsnapte ook bij hen de lucht uit de band en werden de ruimtes tussen de linies steeds groter. Het spel werd directer verplaatst van zestien naar zestien en aan beide randen werd verbeten geduelleerd om iedere meter. De handige spitsen van HMS werd telkens – en soms op het aller-allerlaatste moment – de bal met nano-precisie ontfutseld, maar eenmaal trok Kevin te laat aan de rem en botste achterop de bruusk vaart verminderende spits. U raadt het al, strafschop, 2-1.
De moed zinkt even in de schoenen, nu kort daarvoor Marin de vijandelijke zestien in werd gestoken en zijn schot amper kon worden gepareerd door de doelman. Deze loste de bal en Lambert zag: die komt voor de Bakker. Zijn treffer werd tot ieders’ (bezoekende) verrassing afgekeurd voor buitenspel.
Martijn zag het met lede ogen aan en besloot: dit kan zo niet langer, er moet iets gebeuren. Iets extra-ordinairs, iets extravagants, iets Freds.
Fred kwam erin voor Martijn en poortte meteen zijn opponent. Daarna een paar strakke voorzetten en alle ogen waren gericht op Kwatta. Dat was kaassie voor Aad. Deze had reeds een strakke voorzet over de grond keihard overgejaagd (met de hulp van een keepershandje, geen corner natuurlijk) en begreep dat het maar eens afgelopen moest zijn met het verkwanselen van kansen. Een fraai aangesneden trekstoot van Mau draaide over de laatste linie, een bal die Aad al had aan zien komen. Hij controleerde en schoot onberispelijk langs de uitkomende keeper in de verre hoek: 2-2.
Nog een zestal corners werden aan HMS gegund, maar alle inswingers werden onschadelijk gemaakt en na 15 minuten extra tijd bleef de stand gelijk.
