Pupillenweekend 2018: spannende voorbereiding, grote tenten, hoge temperaturen en veel enthousiaste deelnemers

Vrijdagmiddag rond half vier druppelden alle deelnemers het clubgebouw van FC Driebergen binnen. Sommigen schoorvoetend, omdat het best spannend is als je 8 of 9 jaar bent en voor het eerst meedoet met het pupillenweekend. Anderen popelend om te beginnen, wetende wat hen allemaal te wachten stond.

Een aantal maanden geleden hing het er nog om. Zou het Pupillenweekend wel doorgaan dit jaar? De organisatie (b)leek onderbezet en de uiteindelijke datum van het weekend niet gunstig. Uiteindelijk kwam alles goed. Martin kreeg in de organisatie goed gezelschap van Yvonne, Esther en Wendy, Cisca liep de hele voorbereiding mee voor overdracht en Peter sloot zelfs tot en met de vrijdag aan. Het onderlinge enthousiasme sloeg ook over op de uitvoering en de deelnemers. Die laatste bleken al weken vooral naar het blijven slapen uit te kijken.

MO11 en JO9-5M pakten uit met enorme tenten en het tentenveld zag er dan ook heel gezellig uit. Op de pannaveldjes werden direct de eerste voetbalveldslagen uitgevochten. En alle deelnemers werden ingedeeld in groep rood, groen of blauw. Met deze groep werden de meeste activiteiten gespeeld.

Vrijdag: 4×4 toernooi, strafschoppen, gatenschieten, snelheidsmeter en bosspel

Iets later dan gepland begon het 4×4 toernooi. Om zoveel mogelijk met en tegen verschillende spelers te voetballen waren de deelnemers verdeeld in twee groepen. Na de opening op veld 1, waarbij de traptechniek van Martin onder de loep genomen werd (er werden 5 ballen de tribune ingeschoten), konden de wedstrijden starten. 50 minuten en 4 rondes later was de achterstand in het programma ingelopen, waren de eerste winnaars bekend en kon er rustig toegeleefd worden naar het eten, de strafschoppen met Michel, Bryan en Kim, het gatenschieten en de snelheidsmeter. Ondertussen werd er veel gedronken want het was erg warm. En ook de pannaveldjes werden weer intensief gebruikt. Altijd mooi om te zien hoeveel energie de kinderen hebben.

Twee uur later was het tijd voor het vernieuwde bosspel. Tot grote vreugde van de deelnemers werden de groepen met stints (met dank aan BSO Sterrenbos) naar het battlefield gebracht. Levend FIFA Stratego bleek een spannend spel en het duurde even voordat de beker (vlag) kon worden veroverd.

Toen iedereen vermoeid terug was van het bosspel, zochten veel spelers hun tent op of gingen naar huis. Inmiddels waren de voorbereidingen voor de Goalmaster op veld 1 en op papier gestart. En dachten de begeleidende ouders eindelijk rust in de tent(en) te hebben, klokslag middernacht kwam een groot deel van de tentbewoners weer uit hun slaapplaats om op het hoofdveld nog een nachtelijk snoep- en chipsfeestje te bouwen.

Zaterdag: wie wordt de Goalmaster?

Zaterdagochtend in alle vroegte, toen de zon net op was, stonden de eerste voetballers alweer op de pannaveldjes. Genoten in alle rust van het ontbijt. Of verkenden alvast de onderdelen voor het Goalmastertoernooi met een broodje in de hand. De nachtwaakploeg kon in stilte bijkomen aan het ‘koffie-infuus’ of nog net een hazenslaapje doen. Er hing een aangename rust op het terrein terwijl de laatste voorbereidingen voor deel twee van de activiteiten werden gedaan. Ook de kinderen die thuis hadden geslapen meldden zich weer vol verwachting voor de tweede dag.

Met de indeling van de landenteams opende wedstrijdleider Nils Kruis het Goalmastertoernooi. In drie groepen gingen 16 WK-landen (Nederland maar ook Duitsland waren daar helaas niet (meer) bij) elkaar te lijf op negen onderdelen. Met als doel zoveel mogelijk punten te verzamelen. Waarna de spelers van het beste land van elke groep tegen elkaar zouden strijden om uit te maken wie de enige echte Goalmaster was.

Terwijl alle voetballers hun beste beentje voorzetten, klom de temperatuur naar grote hoogten. De bidons met water waren niet aan te slepen, alleen bij welk spel lag die bidon nou ook alweer? De hitte dapper trotserend brachten alle deelnemers de Goalmasteronderdelen tot een goed einde. Hier en daar werd wat gemopperd over de punten of over de inzet van de andere teamleden, maar over het geheel genomen verliep alles zeer sportief.

Toen was het cruciale moment aangebroken dat de punten moesten worden opgeteld en de finalisten moesten worden bepaald. Een gewichtige taak waar de organisatie zich met het zweet op het voorhoofd – Angstzweet? Of was het door de warmte? – op stortte, de ongeduldig wachtende voetballers in een drom eromheen. Uiteindelijk kwam het verlossende woord: Argentinië, Mexico en Frankrijk hadden zich geplaatst voor de finale.

In het finalespel gingen de vier spelers van elke poulewinnaar in 1 x 1 wedstrijden met elkaar de strijd aan. Met alleen een kaatser als hulp was het zaak om zo snel mogelijk, maar uiterlijk binnen 3 minuten, de bal in de doel van je tegenstander te krijgen. Fluitje van een cent zonder keeper, zou je zeggen. Maar niets was minder waar, en alle finalisten probeerden zeer verbeten de eindzege binnen te halen. Onder sportieve aanmoediging van de rest van de spelers en af en toe groot gejuich als de favoriet weer had gescoord, werd de strijd beslecht.

Na de prijsuitreiking en voor iedereen nog een smakelijk broodje hamburger, gingen alle deelnemers moe maar voldaan weer naar huis.

Als organisatie kijken we met een zeer tevreden gevoel terug op 29 en 30 juni. De teller van het Pupillenweekend voor jongens en meiden van O8 tot en met O11 stond uiteindelijk op 69 deelnemende kinderen, iets minder dan vorig jaar maar daarom niet minder gezellig. Alles liep op rolletjes en er heerste een relaxte sfeer op en rond de velden, mede dankzij de vele handen die op elk moment van de dag en overal op het complex en in het bos aanwezig waren en meehielpen. Dank daarvoor!

Geweldig dat jullie er allemaal dit jaar bij waren! Hopelijk tot volgend jaar. Zonder Martin, Peter en Wendy maar met …….? Wie neemt het organisatiestokje over?

Alle winnaars op een rijtje

En een link naar alle foto’s!