Inmiddels is Aad onderweg naar Malaga om zijn gekwetste hamstrings van wat broodnodig laatste zonlicht te voorzien. Het nieuwe Lourdes? Sinds Maarten terug is uit dit zonnige oord speelt hij hele wedstrijden zonder terugslag (en dat met 55+). Anderzijds wil het nog steeds niet vlotten met de blessure van Malaga Marin, dus wie zal het zeggen?
Aad, Marin, Roy, Willem en Stol in de lappenmand, Koen en Marijn absent, meer dan een half elftal langs de lijn of elders tijdens het treffen op eigen veld tegen Hoogland, dat levert wat hoofdbrekens op in de veldbezetting. Tel daarbij op de dikke knie van Fred, de frêle linksbuiten die de vorige wedstrijd 90 minuten lang elke pan van het dak speelde, en je vraagt je af hoeveel tegenslag een team kan verdragen.
Geen punt voor Mau, regisseur van de Klare Lijn. Geef hem 11 namen en hij trekt strepen op papier qua opstelling en in het veld qua uitvoering. Met secondant Kevin aan zijn zijde en Arjan en Maarten op de flanken kon hij zijn korte Valderrama-spel kwijt, terwijl hij ondertussen voortdurend de diepte peilde voor zijn signatuur-Stingers richting de Bakkers.
Na 15 minuten was het raak. Arjan had al enkele malen kennisgemaakt met de bumperklever van Hoogland. Kennelijk was de bezoekende jongeman goed verzekerd, want achterop klappen was in zijn ogen geen probleem. Tijdens de hectiek van een scherpe hoekschop van Fedde, een rebound van Mau en de daaropvolgende latkusser van Sjors kwam de bal in de voeten van De Kleine. Gehaaid als deze ouwe strijder is toucheerde Arjan in de vijandelijke zestien lichtjes de remmen en – rara politiepet – daar klapte de Hooglander alweer achterop. Verbouwereerd vroeg deze zich af waarom de scheidsrechter floot. Fred wist het wel. De sinds vorige week vaste strafschoppennemer zag vanaf de bank zijn carrière als penaltykiller in rook opgaan toen Mau de bal onberispelijk tegen de touwen werkte: 1-0.
Normaliter is dit genoeg voor Zondag 2. De solide achterhoede (Martijn – Sander – Michel – Sjors) accepteert geen verslapping, houdt de linies compact en zorgt dat de bussen naadloos geparkeerd worden. En voor de dode hoek is er altijd nog de CE-certificeerde doelman Brinkie. Dat binnen een minuut na de aftrap de stand alweer gelijkgetrokken werd door Hoogland (het moet gezegd, een prachtige goal) moet dan maar worden gezien als een anomalie.
Hoogland, mogelijk wat ingegeven door hoogmoed, speelde na de 1-1 wat hoger dan goed voor hen was. Hoog spel vereist namelijk gevoel voor buitenspel en daar schortte het wat aan. Twee dieptepasses van Mau verder had Lambert twee treffers gepot, waarvan nummer twee voorafgaand was geklutst door baby brother Fedde: 3-1.
Met de rust kwam Edward zijn voormalige zwager Martijn vervangen. Dat was maar goed ook, want zijn andere zwager Vincent (van Martijn, maar ook van Edward: volgt u het nog?) had Martijn tijdens de wedstrijd voor een vol punt zien gaan (ippon), nadat de Hooglander (dezelfde) met de noppen vooruit een botsing met de enkel van Martijn opzocht. Een goed ingelichte bron binnen Zondag 2 wist te melden dat de onverlaat – nadat hem was ontraden om in een handgemeen terecht te komen met de Conan op rechts – niet bang was voor een eventuele mano-a-mano. Zo ziet u maar, al die botsingen zonder helm, dat levert gegarandeerd hersenschade.
De hersenschade werd duidelijk toen de Hooglander (alweer dezelfde) achterop schopte bij Kevin. Kennelijk komt hij graag achterlangs, maar daar was onze Kev niet van gediend, zo’n onaangekondigde endoscopie. Hij schopte terug en beiden mochten de 10-minuten strafbank pakken.
Met 65 minuten op de klok stuurde Michel linkerspits Fedde op weg, die vervolgens subliem voorgaf en la pelota zonder enige voor- of nabewerking door broer Lambert in éen tijd op de pantoffel nam en zijn hattrick in het dak van het doel aantekende: 4-1.
Helaas werd de wedstrijd niet zonder kleerscheuren binnengehaald, toen Sander een hamstring verrekte bij het Kaltstellen. Fred verving hem en posteerde zichzelf linksbuiten. Arjan nam de positie van Sander in – twee hele seconden lang – voordat hij alweer inschoof naar het middenveld. Hij werd door Michel gemandateerd om naast hem te opereren, maar Bannink liet zich niet aan banden leggen. Diens vrije geest draaide soepel om zijn as, geen tegenstander in buurt … toch?
4-2 eindstand.
