Het is altijd moeizaam voetballen op het terrein van Sporting ’70. Er staat doorgaans een vals windje schuin over het veld en regelmatig van richting veranderend, de bal lijkt een ei (althans dat doet de aanname vermoeden, nu wij (bijna) allemaal gezegend zijn met bovenmatige techniek), het gras nep (dat is het ook, maar dan Unheimisch) en de tegenstanders lopend volgens de looplijnen van Fred (vraagt u gerust om deze grafiek, Fred toont ‘m met trots!), kortom: moeizaam voetballen.
Moeizaam, terwijl de ranglijst aangeeft dat Sporting niet zo’n hoogvlieger is. Behalve wind, gras, bal en tegenstander is voorbereiding ook een dingetje, dat nog weleens parten kan spelen. Zo waren Fred en Lambert de dag ervoor maar eens 21 kilometer en een voetbalveld lang wezen rennen en zat Marin al een week aan een sapkuur (dat moet een dubieus geluid hebben gegeven op het toilet in huize Ruig), dus de scherpte had op zondag wat ingeboet. En dan Berdien Stenberg als eerste op de dwarsfluit horen tokkelen tijdens het omkleden, er zijn er die voor minder … afijn, u voelt waar ik heen wil.
Zonder Michel en Sander, Arjan, Koen en Willem, en dan pas om 14.00 uur (!) aantreden, het is, als u de strekking van dit verslag, ach, ik ga niet langer jeremiëren (alsof we excuses nodig hebben). De scheids floot en de wedstrijd begon.
De eerste 10 minuten had Zondag 2 volledige controle, speelde ietwat te snel de hoge voorzet of de lange bal en zag de harde schoten van Maarten en Fedde ternauwernood gekeerd door een been of een hand. Als Judge al gaat schieten, dan …
Ja wat dan? Dan kan er ook iets mis zijn gegaan, want doorgaans levert hij in bij Mau of Aad. Nu stond Mau laatste man en Aad had (volgens de stuurlui aan wal teveel veren gehamsterd) het effe niet en dan mis je voorin (met een lamlendige Lambert) net die vuurkracht die anders zo’n pot binnen een half uur beslist.
Er ging wat mis, want Sporting kwam na een half uur door een verdwaalde counter met snelle spitsen op 1-0. Dat was niet volgens het spelbeeld, maar ik gaf u al mee dat het in de Bermuda driehoek tussen de A27, de Veemarkt en Hercules kan spoken.
Nu heeft Zondag 2 voor elke situatie wel een oplossing. En dus schoot Stol de bal in de kruising, op het nette kaatsje van Lambert in de zestien, en kon er met een gelijke stand (1-1) worden gerust.
Mau ging naar het middenveld, Roy (loop)Wonder zakte naar de laatste linie, Martijn (op dat moment aanstaande opa en afgelopen dinsdag officieel) kwam erin voor Maarten. Het vaatje waaruit werd getapt was simpel en doortastend. Roy liep met Stol en Martijn alles dicht (met 40 meter in de rug), terwijl de overige zeven aanval na aanval opzette.
Dat klinkt als een klok, maar die tikte meedogenloos door, terwijl van dichtbij niet werd gescoord door Lambert, Aad en Mau. Kevin slalomde, Sjors shimmy-de, Ook Fred kwam er nog in voor de leeggelopen Marin, maar de befaamde Van Ginkel-Schwung bleef uit.
Gelukkig kun je altijd op de Bakkers rekenen, net zo betrouwbaar als doorgaans tweedehands autodealers te boek staan. En dus werd de voorzet van Roy door de induikende Fedde net niet geraakt, waar broer Lambert al op had gerekend (ons kent ons) en deze de verlossende (en even later bleek winnende) treffer van dichtbij binnentikte: 1-2.
Koploper Aurora speelde niet en runner-up APWC legde een memorabel bezoekje af bij Ardahanspor (1-2), en zo staat Zondag 2 gedeeld bovenaan. De koers is nog niet gelopen …
