Zowel bij de start van de competitie als de herstart na (of tijdens) de winterslaap zijn de momenten waarop dure punten te verdienen zijn. Tuurlijk, het zijn en blijven er drie, maar het zijn punten die bepalen of je meteen (weer) op koers bent of dat je (bij puntenverlies) in de achtervolging moet, omdat de concurrentie wèl zaken heeft gedaan. Negenenveertig dagen geen competitievoetbal, houdt dan de boel maar scherp. Dat lukte, met verschillende trainingsvormen. Een winderige zondag 9 tegen 9, een 3 tegen 3 besneeuwd kooigevecht en tussendoor steevast iedere donderdag aan de bak.
Voorwaarts uit, altijd lastig. Als clubs daar winnen is het met een klein verschil. Ze hebben een goeie scheids, oud Driebergs’ schaafhout Lucas (Puck voor intimi), die mannelijk voetbal als het enige normaal beschouwt (niet het oude, niet het nieuwe). En dat betaalde zich uit. Waar zondag 2 zelf de tactische dajakker niet schuwt, daar hield Voorwaarts ook van de korte dekstand. Dat was lastig voor Fred en Aad, want deze goudvinkjes zijn niet uit bielzenhout opgetrokken, dus menig krasje werd in de dure benen gekerfd. Ondanks de enkele voorzetten van Fred werden geen echte potten gebroken en hielden beide ploegen de deur dicht.
Brilstand met de rust, derhalve een wedstrijd die volgens plan verloopt, en dan zoekt Maarten steevast de douche op. Met hem Martijn, Koen, Kevin en Fred. Willem nam de vlag over van Arjan, die samen met Sjors, Stol en de beide Bakkers de tweede helft ging verzorgen. Minder controle, meer Schwung. Dat is een kolfje naar de hand van de Bakkers; actie, volle bak, avontuur (Fedde) en loeren op de kans en ieder duel aangaan (Lambert). Fedde op stoom is als een voetzoeker: wanneer, wat en hoe, dat weet niemand. Typisch een speler die een schaakwedstrijd openbreekt met een Stift-Jack-in-de-box.
De spelregels worden naarstig bestudeerd (mag je wel een aas terugpakken over een hartendrie ?), maar ondertussen was Fedde er vandoor en daar kwam de voorzet. De tegenstander van spits Lambert positioneerde zich halfslachtig en liet zich in een pas-de-deux tot ongewild plaatsvervangend kopper manoeuvreren. Een eigen doelpunt: 0-1. Aad knalde (met links, da’s logisch toch, maar leest u maar verder … ) nog een keer ongemeen hard op de lat, nadat hij tweemaal met rechts (??) wat had lopen experimenteren, maar verder vuurwerk bleef uit. Jeroen hield de resterende tijd de nul en de zaken waren weer gedaan. Het vet ging aan en de tap open en zo pakte Zondag 2 meteen weer de draad op.
