Na drie wedstrijden in de reserve 6 klasse heeft het 7e de volle buit binnen; 9 punten. Gezien het feit dat de gemiddelde leeftijd van dit team vaak 20 jaar! hoger ligt dan dat van de tegenstander, een niet geringe prestatie.
Het succesverhaal begon 2 weken geleden, thuis op het hoofdveld tegen de jonge honden van VRC. Onder aanvoering van laatste man en ’team dirigent’ Johan, werd met -bij vlagen- goed en verzorgd voetbalde tegenstander onder druk gezet. Verdedigend stond het -met bijtertjes als Jur, HJ en Mark- als vanouds goed en ook het middenveld was van evenwichtige samenstelling. Niet in de laatste plaats door ijzervreter Eric, en -relatieve nieuwkomer- Jaap, die (met zijn 2,10 meter lengte) voor veel gevaar zorgt, al blijft het wegvallen van de aan zijn knie geblesseerde Sammy ‘met name qua voetbal’ een gemis.
Al snel in de 1e helft volgden de goals aan Driebergse zijde (Johan, Eric en B.) en met een 3-0 voorsprong gingen we aan de thee. Ondanks de vrij krappe bezetting -slechts 10 van de vaste 20 spelers waren aanwezig- werd deze voorsprong uitgebreid tot een 5-1 eindstand. Vaste goalie Rob hoefde slechts in het net te vissen na een goed genomen strafschop van VRC.
De tweede wedstrijd, in en tegen Austerlitz, werd op professionele wijze gespeeld en met 3-0 gewonnen. Vorig seizoen werd hier nipt verloren dus Driebergen had wat goed te maken. Ondanks dat verlies destijds viel er toen al het respect ‘voor de gasten uit Driebergen’ te bespeuren. Met name het spel van vaste linksbuiten (Michel S.) – die vroeger naar verluid ‘hoog’ heeft gespeeld – viel de toeschouwers destijds op. De angst van Austerlitz werd al snel bewaarheid: Michel S. zou in de basis starten. Hij werd na zo’n 20 minuten voetbal dan ook in stelling gebracht en met een ogenschijnlijke simpele -maar subtiele- voetbeweging werd de bal door M. over de te ver voor zijn doel staande keeper gelobd. Ook de onvermoeibare Ron en good old B. pakten hun goaltje mee, daar waar de multifunctionele Erwin als gelegenheidskeeper (vaste goalie Rob was na jaren van geheelonthouding zijn boekje te buiten aan het gaan op de bekende Duitse Octoberfeste) zijn doel vakkundig schoon hield. Toen de jonge honden van Austerlitz hun kopje lieten hangen -zij konden niet meer, Driebergen 7 hoefde niet meer – werd de wedstrijd door Driebergen vakkundig ‘dood’ gespeeld.
Het goede spel van het 7e was intussen niet onopgemerkt gebleven bij FC Driebergen. Besloten werd dan ook om het team voor de tweede keer dit seizoen een podium van formaat te verschaffen; het hoofdveld. Ook werd de zeer jonge talentvolle scheidsrechter J. Idrissi bereid gevonden de wedstrijd te fluiten. Hij deed dit zoals verwacht met verve en het is dan ook maar zeer de vraag hoe lang FC Driebergen dit talent binnen de poorten kan houden.
Om goed beslagen ten ijs te komen was de tegenstander Odysseus (studenten uit Utrecht) al een uur voor de wedstrijd met de warming-up bezig. Het 7e was ondertussen, onderling in druk conclaaf over de opstelling. Voor jarige aanvoerder Eric (49) is het normaliter erg makkelijk om een opstelling te formeren omdat er gedurende het seizoen nl. een trend te bespeuren valt dat er mensen afzeggen/ afhaken. Dit zo succesvol gestarte seizoen is alles anders. De trainingsopkomst op donderdag is ongekend. Zo is er binnen het team nog maar 1 speler die consequent niet traint zonder te vrezen voor z’n plek. De rest wenst dit risico simpelweg niet te nemen. Elke week dienen er zich meer spelers aan en zo kon het gebeuren dat er deze zaterdag 17 gemotiveerde spelers beschikbaar waren in vergelijking met 10 spelers tijdens de seizoensouverture. Middenvelder Remco en back Wim kregen op basis hun immer noeste trainingsarbeid een basisplaats toebedeeld, net als team benjamin Michiel.
Helaas ging het 7e mee in het -zoals verwacht- zeer matige spel van laagvlieger Odysseus. Toch liep Driebergen met gemak uit naar een 4-1 ruststand. De 6 gretige wisselspelers hadden met pijn in hun ogen de 1e helft aanschoud en wisten wat hun te doen stond. Een zo groot mogelijke score neerzetten in de 2e helft..
Dat viel vies tegen. Weliswaar werd in de 2 helft de -nul- gehouden maar qua ‘voetbal’ wilde het maar matig vlotten. Zo hadden we op papier een sterke as, met Dirk als koppende doorvoerhaven naar ‘afmaker’ Johan. Het leverde echter slecht nog 1 schamel doelpunt op. Enig hoogtepunt kwam van de voet van de stoïcijnse A3, die het publiek trakteerde op een ouderwetse ‘panna’. Smet op de wedstrijd was het uitvallen ‘sluwe vos’ Wim. Hij lijkt dan ook steeds vaker slachtoffer te worden van zijn eigen succes. Het is voor jonkies vaak moeilijk te verkroppen dat ze te kijk worden gezet door een speler die de 60 al ver gepasseerd is. Meer dan onregelementair afreageren op lijf en leden van Wim zijn dan vaak de droevige resultante.. We hopen op een spoedig herstel!
Aanstaande zaterdag 6 oktober trapt het 7e om 14.45 uur af, wederom thuis, tegen Woudenberg. Ook de kersverse zestiger Pim maakt dan waarschijnlijk weer zijn rentree in het elftal. Komt dat zien,want bij ons is het leuk!
